zaterdag 19 maart 2016

CONTACT

Het matzwarte seniorentoestel met eenvoudige (foto)bediening staat werkeloos in de kast. In het Zorghuis waar pappi woont, is geen vaste telefoonaansluiting. Voor het plegen van een belletje is de zusterpost 24/7 paraat. Een bewuste keuze: ouderen kunnen het telefoonnummer niet lezen en tikken verkeerde cijfers in, of ze teisteren hun familie met ontelbare telefoontjes per dag. Iets om hoorndol van te worden. 

Ouderdom komt met gebreken. Tijdig begonnen we met het instrueren van de handy, zoals Q. zijn mobiel noemt. Ondanks de gestage afbrokkeling van zijn geheugen, lukt het hem wonderwel. Zelf pareert hij dat hij volstrekt niet weet hoe dat petieterige snoerloze apparaatje te hanteren. Daarnaast blijft hij zich afvragen hoe dat wonder van technisch vernuft weet met wie hij contact wil.

‘Hallo?’ Het is Q.’s aarzelende stem via de mobiele telefoon. ‘Ja, met mij’, reageer ik. ‘Ik weet niet hoe dat verrekte ding werkt, en ik wil je bellen’, stelt Q. ‘Je hebt me nu aan de lijn, dus je weet hoe het moet’, zeg ik onbewogen. Stilte aan de andere kant. Ik hoor hem prakkiseren. ‘Nee, dat weet ik echt niet. Schrijf je het voor me op als je komt?’