Iedereen heeft weleens zijn dag niet. Zo had Pappi opstartproblemen in de vroege uurtjes. Het onderbuikgevoel zwakte pas af na inname van een Aspro (een placebo ‘Paracetamol’ die voor hem de rustgevende werking van Oxazepam heeft). Na ons rituele ochtendtelefoontje bleef ik de rest van de dag met een rotgevoel zitten, terwijl Quirinus rond noen weer boven Jan was.
Tegenwoordig lost de tijdelijke somberte op doordat zijn geheugen hiaten vertoont. Die beroerde ochtend herinnert hij zich later op de dag simpelweg niet meer. Daarom heb ik me aangewend om de vroege middag aan te wenden voor een opgewekt praatje of bezoekje. Overheerst de neerslachtigheid dan nog, dan maken we er een dipdag van. We balen allemaal weleens. Je moet er alleen niet in blijven hangen. Door het gevoel te benoemen en af te kaderen, geef je jezelf of iemand anders de kans om kortdurend zwelgen toe te staan, maar je er daarna over heen te zetten.