zaterdag 27 augustus 2016

QUIRINUS




Wiebe Dooper dichtte onderstaand vers naar aanleiding van bovenstaande foto van mijn pappi.

Quirinus

De naam spreekt boekdelen
Verwant aan scheppende rituelen

Gelijkend als Lincoln zit hij monumentaal
Weerspiegelen levensjaren zijn gelaat

Jeugd gaat voorbij langs Waal, dijk en hek
Verder wonend in heuvelland daaronder

Quirinus knipt kaartjes in denderende treinen
Is leidinggevend op perron en langs baan

Nergens zijn levenssporen uitgewist
Door een ieder die hem goed kent

Zijn heil is de tuin in bloeiend groen
Met nachtschade, prei en selderij

Ziet Quirinus er ochtenddauw
Onttrekkend daglicht aan schemer

Hij ziet de wereld door eigen blik
En blijft ie lekker waar hij nu zit