De slechtziende TT morst een halve mok lauwe koffie over haar rok, het skai leren schommel voetenstoeltje, haar hakkenhaasje en op de grond. Ik haal een dweil en theedoek en buig door de knieën. Grappig: 'U mag de koffie gerust laten staan, als u er geen trek meer in heeft, hoor. Eigenlijk hebben we dat ook liever.' TT die er (heel terecht) graag netjes bijzit, is meer met haar rok bezig: 'Laat koffie vlekken na?' Moi, de synthetische rok tussen de vochtige theedoek drukkend: 'Als de rok is opgedroogd, ziet U er niets meer van. En nu wilt u zeker een vers kopje koffie?' Ze kijkt me guitig aan' Mag dat?' Ik, met twinkelende ogen grappend: 'Dat ligt aan u, mevrouw Renz. Gaat u er weer een circusact mee doen?' Ze kletst de handen op haar bovenbenen van de lol en schatert het uit: 'Zal ik?'