De hoogbejaarde moeder van een lieve oud-collega sneed elke dag met een mes de knopen van haar kleding af, de rits als alternatief bood geen soelaas. Hoe de hulpeloze negentigplusser steeds aan een mes wist te komen, bleef een mysterie. Het is telkens weer afwachten waar Q. mee op de proppen komt: een klein klusideetje, een nieuwe aanschaf, de vraag om schroefjes en touwtjes, of slijtage, een niet meer werkend deugdelijk apparaat, of (moedwillige) vernielingen die reparatie noodzakelijk maken.
Deze keer waren het zijn trouwe klompen. 'Kijk', zei de onschuld zelve. Hij toonde me zijn klompen waarvan de spekzolen met geweld waren afgerukt (en spoorloos verdwenen) en waar de rechter houten hak gehalveerd was! Dat kan de schoenmaker ook niet meer fiksen. Lang leve het internet dat zoektochten naar identieke exemplaren vergemakkelijkt. Want: zijn geheugenchip actualiseert niet meer.
Ik tref het: bij de Boerenbond om de hoek hebben ze nog Gevavi klompen in het assortiment. Alles kun je op de bonnefooi kopen, behalve schoeisel, dus moet pappi mee. Hij leeft op grote voet: maat 45 voelt goed volgens hem. Ik hoop het, want anders moeten we terug en winkelen met een ouder iemand duurt vier keer zo lang. Bij de kassa stel ik voor om ze aan te houden, maar dat hoeft niet, monkelt hij.
Op zijn kamer pakt hij een zwarte marker uit een whiskyglas met potloden en pennen. 'Je gaat toch niet het blanco hout inkleuren?' 'Nuh, ik ga ze merken.' Hij tekent op beide hakken een bats, houdt daarna beide klompen op een afstandje voor zich, keurt en zegt voldaan: 'Leuk zo, daar gaat niemand mee lopen!'
Deze keer waren het zijn trouwe klompen. 'Kijk', zei de onschuld zelve. Hij toonde me zijn klompen waarvan de spekzolen met geweld waren afgerukt (en spoorloos verdwenen) en waar de rechter houten hak gehalveerd was! Dat kan de schoenmaker ook niet meer fiksen. Lang leve het internet dat zoektochten naar identieke exemplaren vergemakkelijkt. Want: zijn geheugenchip actualiseert niet meer.
Ik tref het: bij de Boerenbond om de hoek hebben ze nog Gevavi klompen in het assortiment. Alles kun je op de bonnefooi kopen, behalve schoeisel, dus moet pappi mee. Hij leeft op grote voet: maat 45 voelt goed volgens hem. Ik hoop het, want anders moeten we terug en winkelen met een ouder iemand duurt vier keer zo lang. Bij de kassa stel ik voor om ze aan te houden, maar dat hoeft niet, monkelt hij.
Op zijn kamer pakt hij een zwarte marker uit een whiskyglas met potloden en pennen. 'Je gaat toch niet het blanco hout inkleuren?' 'Nuh, ik ga ze merken.' Hij tekent op beide hakken een bats, houdt daarna beide klompen op een afstandje voor zich, keurt en zegt voldaan: 'Leuk zo, daar gaat niemand mee lopen!'