123456789Tieneke heeft mandala's inkleuren op het program staan. Het tijdelijke atelier treffen pappi en ik verlaten aan. Het is net als met een leeg terras, als er mensen aanschuiven, loopt het zo vol. F. deelt de fluwelen wenskaarten uit die de 11 deelnemers een kleurtje mogen geven. We klokken half vier. Tijdens het goedkeuren van de potloden (er staat artist quality op, dus professioneel tekengerei) komen de tongen al los. Drika schetste er in haar jonge jaren met een zachte antraciete B op los. Mevrouw L. had pas tijd voor kleurboeken toen ze op haar kleinkinderen oppaste. Ze leeft zich helemaal uit in pastels. Meneer Demijne kleurt zijn kaart zuurstokroze. Als we de bescheiden man complimenteren, antwoordt hij: 'Ach, ik doe maar wat.' De Witte Dame confisqueert haar lievelingskleur rood. Ze vertelt honderduit over dat mannen een beetje kleurenblind zijn, de burcht van Bouillon die ze in België bezocht, en de aubade van de tuinvogels waar ze zo van geniet. Drika hield vroeger nachtegaaltjes in een volière; dan luister je naar opera. De tuinman vult zorgvuldig en zwijgzaam de vakjes, bij Roosje zien we een ijverig puntje van de tong. W. wordt meermaals aangemoedigd om mee te doen. Petronella krijgt haar kloris zover om om en om te doen. Ze verhaalt over hoe voornamen een zegen of een drama kunnen zijn. Ze had een schat van een man die Wim heette. Toen haar lief-in-spe dezelfde naam bleek te dragen, kon haar geluk niet meer stuk. 'Ik dacht, ik houd het bij Wimmen, altijd goed! Deze is wel wat ondeugender', komt er smoor achteraan. Zo heeft iedereen wel wat te klessebessen.
Er wordt, best opmerkelijk, niet gerept over kwalen. Het klopt dus dat je van mandala's tekenen helemaal zen wordt. Kleur bekennen en opletten om binnen de lijntjes te blijven, brengen ontspanning. Na drie kwartier horen we slechts het gedempte krassen van elf potloden op karton. Ineens is de tijd voorbij. Er wordt afgeteld volgens het Masterchef recept: '10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 ... potloden neerleggen.' De kaarten worden beoordeeld. Frappant dat iedereen uiteenlopende tinten heeft gebruikt: van blauw ton-sur-ton, het favoriete rood en roze van de Witte Dame, het boerenbont van de tortelduifjes, de bruinschakeringen van Roosje, tot lentegeel en -groen van de tuinman en (moi) psychedelisch paars. De kaarten die af zijn, mogen in de kaartenstandaard. Op de overige wordt aan de achterzijde de naam van kunstenaar gepend voor een volgende keer.
