Foto: Tineke Buskes
De Sjmoelsjuuvers wachten gespannen op een paar laatkomers. De leden, allen rijpe rockers of hedendaagse hippies, verruilen hun oefenlokaal voor een repetitie in het Zorghuis. 'Wij hebben dus de première van deze aanstekelijke mondharmonicalisten, dames en heren!' Na de bevlogen aankondiging vraagt spreekstalmeesteres 123456789Tieneke om een welkomstapplaus. De opgewekte Rakkertje weigert te klappen. Ze smoest: 'Laat ze eerst maar eens wat horen.' Gelijk heeft ze.
Met de twaalfkoppige koppige formatie reist het publiek mee over zowat alle continenten, terwijl ze weggezakt in de kussens van hun luie stoel zitten. Van the Beatles (obladi, oblada) tot John Denver (country roads), van Bette Midler (the rose) tot Peter Alexander. Bij de Schneewalzer warmt het publiek helemaal op - Duitstalige muziek is overduidelijk favoriet. Iedereen geniet op zijn eigen manier: meetappen, tafeltrommelen, zwaaien naar een bekende muzikant of zuster, twinkelende of mijmerende gesloten ogen, dansende armbewegingen, (fonetisch) meezingen of playbacken. Niet onbelangrijk in de pauze worden canape's met beenham, eiersalade en kip kerrie (het is tenslotte bij Pasen), en zoute borrelhapjes aangeboden door (vrijwillige) medewerksters die zelfs voor mensen op onbereikbare plekken onder de tafel doorkruipen. Pappi johoot met uithalen en mevrouw P. en H. sjansen met de vrolijke gitarist. Wat een wereldoptreden!
Veel te vroeg is het voorbij. Bij een advocaatje met slagroom, pijpje Brand, of glaasje wijn komt er nog een gezongen toegift (Geneet van het Laeve). Een solist die niet van ophouden weet, bekoort de toehoorders met zijn dubbele mondharmonica bij de tafelsetting. De relaxhoek krijgt een prachtig privé concert in kleinere kring. Het kan niet op. De jamsessie in folkachtige sfeer brengt het Woodstock Folk Festival wel heel dichtbij. Kunnen we de Sjmoelsjuuvers een groter compliment geven? De muzikale afsluiter verlaat, geheel in stijl, op een rollator de zaal. Het was werelds! Petronella die de taxikilometers er voor dit jaar al bijna doorheen heeft gejaagd, kan meerijden met de eega van een tijdelijke bewoonster. Als ze haar menneke ter afscheid stevig zoent, vraag ik of hij niet jaloers is dat ze met een andere man naar huis gaat. 'Dat had je nou niet moeten zeggen!'