foto: Michelle Ottenheim
Het was geenszins mijn bedoeling om plaatjes te draaien, maar als het toestromende publiek erom vraagt ... We beginnen in Tirol dan zit de gemutlichkeit er meteen opperbest in. Pappi zit op de planeet Dementia. Hij komt niet uit zijn woorden, maar zingen gaat van Jetje. Tante Leen met een blauw oog omdat ze de rollator weer eens te ver voor zich uit duwde, komt op haar favoriete muziek af. Ik tegen haar: 'Mooi kleurtje.' Tante Leen corrigerend: 'Ik heb de haren laten watergolven. Ze zijn niet geverfd.' Ik: 'Ik bedoel uw oog. Had u ruzie met de kapper?' Tante Leen verbaasd: 'Ik heb bruine ogen.' Als ze later naar binnenloopt, klinkt het strijdlustig: 'Ik loop al mijn hele leven zo en niemand die me daar van afbrengt! 25 graden op het schaduwrijke terras; sommigen speelt de langdurige hitte parten. Mijnheer Demijne - de lievigheid zelve - krijgt het aan de stok met de Witte Dame die het hoogste (Duitse) lied zingt. Mister Parasol vindt haar te bemoeizuchtig. We geven 'm gelijk. Hij mag zich uitkuren. De Witte Dame krijgt voor de grap een standje en vat dat sportief op: 'Maar dat wil niet zich zeggen dat ik toegeef.' Gesust met een extra merengue verzoeknummer voor Mijnheer Demijne. Sjimmie geniet van de geanimeerde conversatie en de vrolijkheid. Vrolijke Frans mist zijn vrouw en de bus. Daar helpt geen ollekebolleke toverkolleke olleke oliebol aan. Ik houd zijn hand vast, maar als hij te zwaar op me gaat leunen, wordt pappi jaloers. Zuster Loes maakt een ommetje met 'm. Michelle deelt koekjes uit. Pappi neemt er guitig vergoeilijkend twee: 'Een gebroken koekje is onverkoopbaar.' Drika en Boertje van Buuten houden verliefd handje vast. Hij vraagt de veleta aan. De dans wordt incorrect ingevoerd en Spotify vindt 'm niet. Drika over haar mans gebrabbel: 'Dat jij hem kunt verstaan. Ik versta 'm niet. Ik doe er ook geen moeite meer voor.' Droogkomisch constaterend: 'We zijn al zolang samen, wat zou hij nog voor nieuws te vertellen hebben.' Ze brengt het gesprek op haar been dat te langzaam heelt.' Ik ben vijf jaar jonger dan hem en ik zit in de lappenmand. Ik weet niet eens waaraan mijn been geopereerd is. Ik geloof dat ik een varkenspootje heb gekregen.' Ik kan mijn lach niet inhouden: 'Er is maar een manier om daarachter te komen.' Iedereen ziet 'm aankomen, zij niet. Giechelend: 'Knorren?' We gieren het uit. Zijn de ouderen overal zo lollig of heeft het Zorghuis gewoon de leukste bewoners?
Foto's van deze gezellige dag vind je op de Facebook post Zorghuis Tegelen 27 juni