Voordat we zijn kamer verlaten, moet pappi - net dichtgeknoopt en aangesnoerd - naar de wc en wel voor een grote boodschap. 'Ik ga naar de zaal dan kun jij in alle rust de pot op. Kom je als je klaar bent daar naartoe?' vraag ik. Hij heeft de bretels al omlaag. Op de gang loop ik Zeg maar Annie tegen het lijf. We walsen op Geneet van ut laeve richting zaal. Daar feliciteer ik de jarige S. die geen bezoek verwacht, maar zich toch in het nieuw heeft gestoken en naar de kapper is geweest. We maken een praatje. Dolle Mina die nog aan het ontbijt zit, wenkt. Zij wil een conversatie op niveau. Ze vraagt zich af of een verblijf in het Zorghuis financieel haalbaar voor haar is. Ik: 'Daar kan ik u niet mee helpen. Dat is een vraag voor uw contactpersoon.'
Toet zit als Bartje voor haar bordje met in blokjes gesneden bruinbrood: ik bid nie veur bruine bonen. Er komt nogal wat overredingskracht aan te pas. De zuster voert haar als een vogeltje. Cornelia Hopsasa schuift aan tafel aan. Van de ovale rvs schaaltjes neemt ze de rolletjes ham die solitair zijn achtergebleven. 'U moet niet zoveel eten', tikt Dolle Mina haar op de vingers. Ik sein haar met mijn ogen: geen commentaar geven svp. Cornelia Hopsasa: 'Ik vind het zo zielig als ik ze daar zo alleen zie liggen. Niemand is graag alleen.' Voordat haar humeur omslaat, geef ik haar een knuf: 'Nu u er bent is het gezellig.' Ze trekt haar nek zijwaarts om aan te geven dat die stijf is. 'Zal ik u een massage geven?' Ik begin gewoon. Zij: 'Heerlijk. Zalig. Dat heb je vaker gedaan. Dat mag je vaker doen.' Gekreun. Wanneer ik stop, omdat ze met gesloten ogen zit, fluistert ze: 'Ga door. Zalig.'
Tante Poes zit rechts van me aan de ontbijttafel: 'Je kunt stoppen, ze slaapt. Waar is je vader eigenlijk? Die zou hiernaar toe komen.' 'Dat is hij natuurlijk vergeten en ik ook', oeps ik. Pappi hangt inderdaad in zijn stoel. Met dank aan zijn kortetermijngeheugen kom ik voor hem voor het eerst binnen die dag: 'He, wat fijn dat je me op komt zoeken.'