woensdag 15 januari 2020

HET SINTERKLAAS-EFFECT


een opgeduikelde anekdote uit december 2018 nu als blog
Een sombere druilerige zondag rustdag. Ondanks dat de huiskamer goed bevolkt is, is het er muisstil. De ene helft volgt op Ziggo sportkanaal Max Verstappen. De anderen volgen analoog het schaatsen. Zo kort voor Sinterklaas zitten alle 'kindertjes' braaf voor de tv. Pappi herkent de zaal (zoals hij en ik de huiskamer noemen) niet: 'In mijn zaal hangen geen vlaggetjes. Waarom is alles telkens zo anders dan ik het me herinner?' 'Versieren doen ze niet om jou te pesten pa', zeg ik. 'Kom hier maar aan tafel 1 zitten, dan doen we een potje domino', hem een duwtje in de goede richting gevend. Hij foetelt en ik mag met niemand praten (zelfs geen gedag zeggen), nergens naar kijken of ergens op reageren dan op hem. Een huisgenoot vraagt of hij bij ons mag komen zitten. Ik, een stoel bijschuivend: 'Gezellig!' Pappi bot 'Nee!' zeggend en de stoel wegschuivend: 'Jij bent hier voor mij en niemand anders.' Ik geschrokken: 'Dit is zeer onbeleefd. Jij hebt me geleerd om sociaal te zijn en altijd aardig te wezen. Pappi resoluut streng en strikt: 'Dan trek ik dat bij deze in.'