De zuster geeft aan dat meneer dwars is. Opgelucht zuchtend: 'We zijn zo blij met de Saars. Je mag 'm overnemen. Misschien is hij overprikkeld door het Oktoberfest?' 'Au', doet hij. Het zit 'm niks lekker. Om te zeggen dat de ineengekrompen Nelis dwars en nors is, is overdreven. Ik hoor zijn welvaartsbuik borrelen. Zijn broekriem zit behoorlijk strak. Op die constatering maakt hij de broekriem los. Ook leunt hij, als ik tegen zijn schouder duw, achterover zodat maag en darmen meer de ruimte krijgen. Geborrel en een 'au'. Ik gok diarree: 'Zal ik u naar het toilet brengen?' Hij schudt van nee en kreunt: 'Au.' Moi: 'Aan het borrelgeluid te horen, móét u aandrang hebben.'
Meneer durft zich niet te verroeren, dan worden de darmkrampen heviger. Hij wuift dat ik bij hem uit de buurt moet blijven. Ik denk: wrijven helpt niet, Rennie wel. Pappi en ik draaiden dat altijd om. Wanneer hij last had van medicijnmisselijkheid of van negatieve aandacht vragen (is ook aandacht), wreef ik cirkels over zijn bolle buik.
Bier, vette worst en wat meer heeft de goede man tijdens het met liefde georganiseerde Oktoberfest in zijn mond gepropt. Ik zou er ook buikpijn van krijgen. Ik bedenk me dat Nelis een inco draagt. Moi: 'Als uw buik leeg is, is het opgelost. Weg pijn, weg strakke buik. Ontspan in plaats van afknijpen.' Nelis kijkt me aan: in zijn broek doen? Moi vriendelijk gniffelend: 'Nogmaals u draagt een drollenvanger. Voor een noodgeval, zou ik zeggen: ontspan en laat het gebeuren.' Ik loop bij hem vandaan. Om de hoek hoor ik eerst gemor, dan gekreun en dan een diepe zucht. Wanneer ik met een glaasje water bij hem terugkeer, is Nelis het zonnetje in huis. We hebben het er niet meer over, behalve dat hij hoofdschuddend lacht over de drollenvanger: een mooie vondst die 't 'm deed. De zuster sein ik op een onbewaakt moment in, zodat Nelis voor hij naar bed gaat gedoucht kan worden. Zo zie je maar: er zijn zoveel redenen te bedenken die iemands stemming beïnvloeden. In dit geval was het fysieke pijn.
Een Saar snapt wat nodig is!