vrijdag 26 juni 2020

RAAMVISITE


Een mini-enquête onder bewoners over beeldbellen, raamvisite en twee maanden zonder familie, zonder bezoek. Waarbij sommigen geen notie van tijd hebben en dus ook niet het besef hebben dat familie niet mag komen. We horen stellige stellingen: ' ... was gisteren nog hier! Ik ben toch niet gek!' Of: 'Mijn zoon komt elke dag.'

BEELDBELLEN

een uitkomst 
prima
wat bijzonder
emotioneel dat familie op het scherm live te zien is
met de hoorn bellen gaat net zo goed
he, kijk die foto beweegt
verbinding afkappen
hoe komen jullie aan die foto van mijn ...
ik zie niets
leuk!

RAAMVISITE

fijn dat je elkaar in de ogen kunt kijken
emotioneel om elkaar te zien
familie huilt, bewoner ook
zich drukker maken om de cadeautjes in de wacht slepen, dan het gesprek ('Niet vergeten dadelijk af te geven. Bel de zuster nu maar!')
Prettige ervaring, omdat er meer mensen tegelijk op bezoek mogen. 
Je bent erop voorbereid dat er glas tussen bezoek en bewoner zit
heel bijzonder dat bezoek speciaal voor jou die moeite neemt (zeker omdat ze maar kort mogen blijven)
moeilijk
niet eerlijk dat anderen twee personen op bezoek krijgen en ik maar een
beter iets dan niets
oké, het is zoals het is

ERNA

heel gelukkig
onrustig
emotioneel
traantjes wegpinken
opgewonden
blij met cadeautjes
cadeautjes naar de kamer brengen, of laten brengen (zelf gaan checken)
Heb ik bezoek gehad?
Ik heb helemaal geen telefoon, dus het kan helemaal niet dat ... mij gebeld heeft.
Van mij mag bezoek wegblijven. Veel rustiger zo.

De uitkomst van de steekproef is heel divers. Het is tevens ook een momentopname, want als we op een ander tijdstip vragen, valt het antwoord of negatiever of positiever uit. Of men is het vergeten. We houden het op de uitspraak van een laconieke bewoonster die ook neerslachtig kan zijn: ‘We hebben de oorlog meegemaakt, dit overleven we ook wel.' Laat de veerkrachtigheid van onze bewoners een voorbeeld voor ons allen zijn. Want als dochter van, krijg ik de indruk dat familie (uitzonderingen bevestigen de regel) er vaak meer moeite mee heeft dan vader of moeder, opa of oma.

Het is natuurlijk ook een compliment voor de PauwProfessionals die een echt thuis van het Zorghuis weten te maken.