Normaal gesproken zet ik het krijtbord in de mannenhoek. Voor de afwisseling plant ik het aan de
dameskant, omdat daar al de meeste bewoners zitten. Dat scheelt een hoop gesjouw en gerol, zou je denken. De dames hebben echter nogal wat noten op hun zang, blijkt. Geen wit krijtje, maar met een groen of blauw moet ik op het bord kalken. Ze willen ook vettere letters.
Fijn dat Bardotje mee wil doen. Eerst wil ze in het midden zitten, dan weer niet, dan links dan ... Ik zet haar graag neer waar ze wil. Na drie verhuisinkjes besluit ze toch dat ze weer terug wil naar haar eigen plaats. Wanneer ze daar goed en wel geïnstalleerd is, moet ze dringend plassen. Waarschijnlijk aangestoken door Grietje die tussendoor een bezoekje aan het kleinste huisje brengt. 'Plaats vergaan is opgestaan', zegt de nieuweling, maar dat pikt Grietje niet. Het blijft stuivertje verwisselen. Ik loop als een rondemiss heen en weer met het bord, zodat ook de zeer slechtzienden goed zicht hebben. Bardotje raadt elke keer weer een juiste letter, maar vindt toch dat ze extra punten moet krijgen- aan een puntentelling doen we helemaal niet. Toch krijgt ze een bonus. Letters is ook zo'n ding. Er zitten er 26 in het alfabet. Ik som ze geregeld op met een echo van bewoners. Toch doen steeds dezelfden er ellenlang over en dan nog kiezen ze een dubbele. Ook daar heb ik een foefje voor. Hoe simpel en gesmeerd loopt het dan in de mannenhoek.
Vooraf aan het raden mag iedereen zijn of haar meest opvallende karaktereigenschap aandragen. Het zijn tevens de woorden die de deelnemers met letters bij elkaar gaan sprokkelen. Dat werkt goed bij dementerenden. Deze keer worden sommige woorden niet geraden. Is het onoplettendheid of is de groep te groot en te divers? Wanneer Dingskes gedachten dreigen af te dwalen, zwaai ik naar haar. Zei wakker: 'Zwaaien, anders ga je naar de haaien!', Enfin, de gevonden karaktertrekjes plaatst iedereen bij de juiste personen en bij zichzelf. Volgens Dingske is dat voor haar: vinnig. Ik vind haar juist zo'n schatje.
Fijn dat Bardotje mee wil doen. Eerst wil ze in het midden zitten, dan weer niet, dan links dan ... Ik zet haar graag neer waar ze wil. Na drie verhuisinkjes besluit ze toch dat ze weer terug wil naar haar eigen plaats. Wanneer ze daar goed en wel geïnstalleerd is, moet ze dringend plassen. Waarschijnlijk aangestoken door Grietje die tussendoor een bezoekje aan het kleinste huisje brengt. 'Plaats vergaan is opgestaan', zegt de nieuweling, maar dat pikt Grietje niet. Het blijft stuivertje verwisselen. Ik loop als een rondemiss heen en weer met het bord, zodat ook de zeer slechtzienden goed zicht hebben. Bardotje raadt elke keer weer een juiste letter, maar vindt toch dat ze extra punten moet krijgen- aan een puntentelling doen we helemaal niet. Toch krijgt ze een bonus. Letters is ook zo'n ding. Er zitten er 26 in het alfabet. Ik som ze geregeld op met een echo van bewoners. Toch doen steeds dezelfden er ellenlang over en dan nog kiezen ze een dubbele. Ook daar heb ik een foefje voor. Hoe simpel en gesmeerd loopt het dan in de mannenhoek.
Vooraf aan het raden mag iedereen zijn of haar meest opvallende karaktereigenschap aandragen. Het zijn tevens de woorden die de deelnemers met letters bij elkaar gaan sprokkelen. Dat werkt goed bij dementerenden. Deze keer worden sommige woorden niet geraden. Is het onoplettendheid of is de groep te groot en te divers? Wanneer Dingskes gedachten dreigen af te dwalen, zwaai ik naar haar. Zei wakker: 'Zwaaien, anders ga je naar de haaien!', Enfin, de gevonden karaktertrekjes plaatst iedereen bij de juiste personen en bij zichzelf. Volgens Dingske is dat voor haar: vinnig. Ik vind haar juist zo'n schatje.