woensdag 19 februari 2020

LEKKER LATEN PRATEN


Een-op-een in de ochtend met bewoners die opvallend vrolijk zijn met daarna groepsgymnastiek


De Frêle Freule, een pappa's kindje en kwebbelkous eerste klas, heeft koude vingers. De Frêle Freule krijgt warme wanten aan: pluche handpoppen Martha Hamster en Lowieke de Vos lagen toevallig op de radiator. Ze initieert een bokspartijtje en we klappen met en tegen elkaars handen tot die van haar gloeien. Zij: 'Mogen we doen alsof we kleuters zijn?' Ik ben ervoor in. Ze doet gekkie, giert het uit als ze onze in elkaar verstrengelde dansende armen leidt tijdens het zingen van refreintjes van kinderliedjes die zij leuk vindt. Later bij de gymnastiek is ze gepassioneerd als een balletdanseres. Zij: 'Heb ik gewonnen?' Er viel niets te winnen, maar we bevestigen het met een dubbele high five.

Roosje en de Witte Dame willen de krant voorgelezen krijgen. Het blijkt dat ze slechts in het weer en de overlijdensberichten geïnteresseerd zijn. Dat waarheen leidt de weg van Mieke Telkamp uit de begrafenis top 10 is verdwenen, levert een van de vele glimlachen op, maar deert hen niet. Wel of Mieke nog onder ons is. 'Helaas.' We bladeren vlot door ellende en oorlog heen. Het dagblad ruil ik om voor de bij de supermarkt meegenomen carnavalskrant de Kwa(t)s. Dat is leuker om in te bladeren. Het blad gaat van hand tot hand.

KanariePiet is na het ontbijt weer ingedut. Zachtjes klinkt Die Fledermaus uit de Ipad. Zijn voeten deinen onder het dromen op het ritme mee, wat best vermakelijk is. Als de muziek stopt, veert hij kwiek uit zijn stoel, draait een rondje als een hond die comfy wil gaan liggen, gaat weer zitten en dut in. Haas vraagt of ik zijn (vroegere) buurman ken. Ik ken meneer x niet, maar besluit een eind mee te gaan. Dat valt in goede aarde. Zelfs wanneer ik door de mand val (meneer x laat ik rijden, terwijl hij geen auto heeft) antwoordt hij: 'Goh, wat leuk dat die op zijn oude dag nog het rijbewijs heeft gehaald.' Op naar de volgende bewoner die zin heeft in een 'goede morgen'.

Tutti zoekt, krijgt en accepteert een aannemelijke verklaring. Ik leg uit hoe massage stressreducerend kan werken. Na de massage (en geregeld oogcontact) is ze ontspannen, het werkt de hele ochtend door. Ze lacht om de voor haar bedoelde potsen en doet door extra positieve aandacht mee met de gymnastiek. Tante Leen verheugt zich op de beweging en de carnaval. Ze veert op door het vooruitzicht dat ze morgen een hoedje mag uitzoeken. Nu eerst twee liedjes waarvan ze de tekst kent. Op de vraag of ze straks meedoet met rekken en strekken antwoordt ze kordaat: 'Ik doe mee!'

Grietje (een van onze koorleden) begint al te zingen voordat het door haar gekozen kerstliedje gestart is. Ze is ontzettend goed bij de pinken en heeft allerlei wetenswaardigheden waaronder dat melk voor volwassenen uit den boze is en je minimaal een keer per week moet sporten. Tijdens de gymnastiek gooit ze haar spillebeentjes hopla in de lucht. Cornelia Hopsasa zit met haar hoofd in de kinderjaren. Ze houdt wel van een geintje en kan enorm smeuïg en leuk vertellen over het gezin van twaalf. Als we samen uitbeelden hoe de de voeteneinden tegen elkaar stonden en de zusjes elkaar kietelden met de tenen, grinnikt ze: 'Dich bis nog gekker dan ik.'

De tuinman doet na het ontbijt een rondje in de tuin, rust in zijn kamer en trekt als hij wordt opgehaald voor de gym speciaal zijn hiking schoenen aan. Hij is de enige man die niet uitslaapt. Zijn buuf doet de vaste dagelijkse ronde binnenshuis. Ze voelt zich fit en geniet van de rek- en strekoefeningen. Het Maggimaedje meldt zich af voor de gym, maar als we beginnen doet ze meteen mee. Wat een spierkracht heeft ze, merken we bij het (voet)ballen. De eeuwelinge, Bardotje en TT zijn beperkt vanwege allerlei vervangende of te vervangen lichaamsonderdelen. De eeuwelinge lost het zelf op (knap) en met de andere twee vinden we samen een manier om mee te kunnen doen. Complimentjes kosten niets en leveren glundergezichtjes op. Om bij de les te blijven tijdens individuele oefeningen met de grote bal tellen we hardop in verschillende talen en dialecten. Duits blijkt controversieel: bewoners met Duitse roots vinden dat fijn, de enkeling heeft er moeite mee vanwege de oorlog. Dat wordt doorgesproken, uitgepraat en het Duits wordt geschrapt.

Het is vijf voor twaalf. We applaudisseren voor onszelf. Iedereen is voorbereid op het afgaan van het brandalarm. Gehoorapparaten worden uitgedaan. Verwonderde blikken van slechthorenden die tijdelijk horen. Floris en ik spelen op een denkbeeldige horlepiep, want zo hoort het alarm op vol vermogen aan. Een blik van herkenning. Stagiaire F. praat ineens raar en hard, omdat ze te dicht bij een alarm stond. Om een lang verhaal kort te maken: we voelen ons vertrouwd en veilig.