Als je niet naar het feestje toe kan, dan komt de jarige naar jou. Q., mijn broer (the birthday boy)en ik halen gezellig herinneringen op in pappi's kamer. Vooral over onze schat van een moeder: is de legende dat ze in een molen geboren is de waarheid, en over dat we haar Miss Las Vegas noemden omdat ze dol was op spelletjes, fel op winnen, en steevast juichend zegevierde. Met een vijf jaar oudere broer die dus ook vijf jaar slimmer is, kon het niet anders dan dat ik ALTIJD de gedoemde verliezer was. Niet dat pappi (die elke avond door 'Mien Dobbelsteen' geklopt werd bij Yahtzee) en ik er een trauma van hebben opgelopen, maar het is wel de reden waarom Pappi en ik geen spelletjesmensen zijn.
We merken al gauw dat Q.'s gedachten met hem op de loop gaan. Tegenwoordig spellen pappi en ik weer in het kader van hersengymnastiek. Ik haal de door mijn broer gedoneerde dominostenen te voorschijn. Zo wordt bij Q. een ander hersensgedeelte geactiveerd en kan mijn broer de spelregels uitleggen, want volgens mij foetelen pappi en ik. Dan gebeurt er iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Had mijn broer die pappi aanstuurde bij het aanleggen van de stenen en tegelijkertijd het domino-effect toelichtte niet opgelet? Want: onverwacht had ik gewonnen. Het was mijn broers verjaardag en het voelde alsof ik het cadeau kreeg.