Dat is de ware spirit! Gisteren tijdens een voorproefje op zijn verjaardag bij wijze van spreken met de handjes de lucht in, de vroege ochtend daarop de beentjes omhoog tijdens de gymnastiek. Na een genoeglijke high tea met de voltallige biesjesclan in de speciaal voor Q. gecreëerde privézaal* - zodat hij in zijn vertrouwde omgeving kan feestvieren - speecht pappi bij het afscheid ook voor de bewoners in de naastgelegen recreatiezaal en bedankt hen voor hun komst. Voordat W. en ik vertrekken, nemen we in zijn kamer in grove lijnen de middag kort door. Pappi had zich op zijn gemak gevoeld en vooral genoten van de harmonie. Alles lijkt in orde.
Later op de avond word ik door hem gebeld met het 'de-taxi-om-me-naar-huis-te-brengen-is-er-nog-niet-deuntje' en: 'Het was een genoeglijke dag, maar waar was die receptie vanmiddag nou eigenlijk voor, en wie waren allemaal die mensen die mij de hand kwamen schudden?'
*Met dank aan de verzorging!