De mantelzorgende dochter van Dirkje heeft met haar gezin een kerstuitje. Saar speelt voor oppas. Buiten is het winters ijzig door een snijdende wind. Dirkje en ik strekken binnenshuis regelmatig de benen. Terwijl het koffiezetapparaat in de keuken puft en pruttelt, bewonderen we wat er zoal aan kerstdecoratie is. Schaapjes her en der, kindeke Jezus slaapt in de onderste la van de kabinetkast. De kerstboom die ze vorige week met de kleinkinderen vol heeft gehangen met onbreekbare (dat zullen we nog weleens zien!) ballen, is nu voor meer dan de helft leeg. Dirkje is meer boefje dan je verwacht.
Dirkje staart naar de groen uitgeslagen koperen lantaarn met Arabische motieven die ze met Sinterklaas cadeau heeft gekregen: 'Dat vind ik nou echt mooi. Beter als die oude meuk van mij.' Ik verlicht de oplaadbare lantaarn, zodat ze de details van dichtbij kan bezichtigen. Zij: 'Ik zou 'm best willen hebben.' Dat het ding van haar is, wil er niet in; te nieuw. Moi: 'U krijgt 'm van mij.' Zij achterdochtig: 'Maar is-tie van jou dan?' Moi met een samenzweerderige glimlach: 'Nee, maar we verdonkeremanen 'm gewoon. Er is niemand die het ziet. Ineens zingen we Bonnie & Clyde die ...*
Dirkje krijgt de slappe lach van de zenuwen. Moi giebelend: 'Op tel drie legt u de klep van de rollatortas om en dan stop ik 'm erin.' Dirkje heeft er wel oren naar. De spanning stijgt, Dirkje kijkt schichtig de lege kamer rond en via de ruit naar de straatkant. Voordat ze het gordijn dicht wil gaan doen, zeg ik: 'Drie!' Ze opent de klep. Ik verstop de lantaarn en zij gooit vliegensvlug de flap dicht. Dirkje kijkt om zich heen. Ergens in haar bovenkamer klappert een deurtje dat zegt dat er iets niet klopt. Met verhitte wangen van opwinding: 'Dit is stelen, wat we doen.' Van jezelf kun je niet stelen, maar ... Met tegenzin geeft ze 'm terug. Ik zet 'm waar-ie stond met de woorden: 'U heeft volkomen gelijk, we zijn eerlijke mensen.' Zij: 'Ja, precies, we zijn eerlijke mensen. Spijtig, want ik had 'm graag willen hebben. Het is echt een mooi ding.'
*Wie herinnert zich het swingende en ondeugende kinderliedje nog?
Bonnie & Clyde
die zaten op een stoepie
en Bonnie liet een poepie
en weg was Clyde
Een Saar snapt wat nodig is!