Met een beetje fantasie kun je alles leuk maken. Reclamefolders liggen achter het gordijn op de grond verstopt. Ik word erop opmerkzaam gemaakt door een bewoonster met loopdrang. Tijdens een ommetje door het park dacht ze op het natte asfalt een winnend lot uit de loterij te hebben gevonden. 'Wat zullen we doen met een miljoen?' zeiden we tegen elkaar. Moi: 'Naar Hawaii? Dan krijgen we een fleurige bloemenkrans om en een rieten rokje.' Nora: 'Ik blijf graag dichtbij huis. Een familiefeest lijkt me wel leuk, dan kun je ook mooie kleren aan. Warme kleren, want het is best fris.' Ze heeft gelijk: naar Hawaii wandelen is best 'n end. Even later heeft ze er verder over nagedacht: 'Wij zijn twee dezelfde. Zullen we altijd bij elkaar blijven?' Moi: 'We kunnen elkaar ook trouw beloven.'
Ik vis de juweliersfolder uit de stapel die nu op tafel ligt. Onder grote hilariteit zoekt ze zonder pardon de duurste ringen met parels én diamanten uit. Met zin in een feestje gaan we door met het uitzoeken van de taart en de hapjes in de AH kerstfolder. De achtergrondliedjes die Nora meezingt, worden voor het orkest genoteerd. Wanneer de verzorgsters een kijkje komen nemen, pakt Nora me in de arm en zegt: 'Wij gaan trouwen.' De verzorgster zitten meteen in het toneelstukje: 'Nora, dan mogen wij toch bruidsmeisjes worden?' en 'Ik Ik Ik wil de sleep vasthouden'. De kok bombardeert zichzelf als ceremoniemeester. Nora is het stralend middelpunt.
Bedtijd. De zuster die haar nachtpon onder het hoofdkussen vandaan pakt, vindt erin verpakt het uitgescheurde plaatje van gouden ringen met parels en diamanten uit de folder. Oei joei. Voor ik het weet, staan we voor het altaar.
Een Saar snapt wat nodig is!