Thuis kiep ik de op kleur gerangschikte doos met Gütermann garen om in een plastic zak. Ik rommel er wat in zodat het een warboel wordt. In de zorginstelling zitten enkele dames en heren aan de grote tafel die ik hiermee blij kan maken. Sorteren en ordenen is een tijdsbesteding waarmee je je hoofd leeg maakt. Denk aan de ouderwetse verzamelingen postzegels, sigarenbandjes, speldjes, sleutelhangers, knopen, et cetera. Een zak met oude wol is ook gewild. Wanneer je met meerdere mensen aan tafel zit, levert het bovendien gespreksstof op. Iedereen heeft zijn eigen herinneringen.
Mijn linker tafeldame naast me start meteen met de klosje op kleur en grootte te zetten, de rechter windt, door mij geholpen, garen op ... en ook weer af: prima, want zo blijven we bezig. Haar buurvrouw met kromme heksenhanden door artrose kijkt graag toe. De mannen genieten van het gekakel en gegiebel. 'Net een kippenhok', kletst eentje zich op de knieën. De afwachtende Riet kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en rolt met het rollator dichterbij. Na onze noeste arbeid een tijdje bekeken te hebben, vraagt ze: 'Heb je ook naalden bij je?' Moi: 'Hoezo vraagt u dat?' Zij bloedserieus: 'Omdat ik een draadje los heb en ik dacht dat u dat wel kon fixen.'
Een Saar snapt wat nodig is!