donderdag 18 februari 2016

ACHTER DE GERANIUMS


Pappi is helemaal opgebloeid nu hij zijn voordeur kan vergrendelen. Op zijn balkon was Q. zowat de hele dag in de weer met vegen, gieteren, bemesten, en verdorde bloempjes/blaadjes uit de hosta’s en lavendel plukken. Hij is een echt natuurmens. In zijn nieuwe onderdak heeft hij in het gezamenlijke laantjespark een pittoreske patio ter beschikking. Zijn bloeiend groen is mee verkast en onder zijn raam geplant. Met de restrictie om ‘zijn’ hoekje bij te houden.

Pappi zit in het Zorghuis achter de geraniums, zeg maar hosta’s. Naar buiten gaan doet hij niet. Ooit heeft een of andere Miep bij een intakegesprek voor zijn dagopvangindicatie ingetikt dat hij. vanwege zijn Boerenbondachtergrond het best tot zijn recht zou komen op een zorgboerderij. En zoals we allemaal weten: als er eenmaal bij een instantie iets in de computer staat, valt dat moeilijk te herroepen. Het gegeven zorgboerderij (dat bij elk officieel gesprek opduikt) kan pappi allerminst bekoren: ‘Ik heb vanaf mijn twaalfde gewerkt, ik ga toch niet weer aan de slag! En dan ook nog koeienstront opruimen zeker!’ 

Pappi vertikt hij het bij voorbaat om de gemaakte afspraak na te komen: ik wil het niet, ik doe het niet! We laten het gewoon betijen. Hij loert door zijn verrekijker. De kopjes van de Hosta’s prikken door de aarde heen. Pompende pimpelmezen en lenteachtige zonnestralen lonken hem naar buiten. Hij schiet uit zijn sloffen, trekt zijn klompen aan en pakt de meegebrachte groene gieter uit de badkamer, sluit zijn kamerdeur. In de gang naar zijn tuintje mompelt hij in zichzelf: 'Als ze maar niet denken dat ik zo gek ben en de hele tuin ga onderhouden.' Wij weten beter!