Hillie, Liesje en Stientje, allen voorzien van slab, wachten zwijgend aan de houten vierkante tafel in de gezamenlijke huiskamer. De tafel is spaarzaam gedekt: een placemat met daarop aangepast bestek en een drinkbeker sommigen met tuit. Voor een vrolijkerd zoals ik een saaie bedoening, maar voor deze specifieke ouden van dagen werkt het. Alle aandacht gaat naar de maaltijd nuttigen. Geheel in hun dagstructuur zittend, worden bordjes leeggeschraapt.
Met twee vellen keukenpapier als dienstservet bij een ober over de voorarm gedrapeerd, vraag ik beleefd of het heeft gesmaakt. Complimenten voor de verskok - daar zal hij blij mee zijn. De griesmeelpudding met mandarijn is in aantocht en ik neem de lege hotelporseleinen borden mee. Liesje giechelt en houdt met haar stramme handen haar bord vast. Moi: 'Blieft u nog een portie?' Nou en of. De tengere Liesje eet met smaak nog een vol bord met bloemkool, aardappelen en braadworst op onder het getik van dessertlepels. Waar laat ze het! Moi rondkijkend als de glazen bakjes leeg zijn en de lepels werkeloos: 'Als muisjes miezen ...' '... mauwen ze niet' wordt er aangevuld.
Uit de serie: zoveel zorgen, zoveel hart&humor verhalen