Tijdens de ontspannende handmassage bewondert Mies mijn lange vingers. Zij: 'Je hebt echte pianovingers.' Mijn moeder vond dat vroeger ook. Helaas kreeg ik in plaats van een onbetaalbare babyvleugel een Hohner melodica van sinterklaas. Moi: 'U heeft mooie zongebruinde handen.' Zij, uit de grond van haar hart: 'Als je oud wordt, krijg je rimpels. Afschuwelijk.' Moi wijzend naar een geposeerde jeugdfoto van haar: 'U was vroeger een schoonheid en dat bent u nog.' Ik meen het. Niks vergane glorie, ze draagt haar 90plus waardig. Zij mijn hand vastpakkend: 'Maar jij hebt nog zo'n glad vel.' Ik pak haar hand en strijk met mijn beide duimen de rimpels van haar handrug naar de zijkant glad. Alsof ik de rimpels heb weggetoverd glunderend: 'Dat is een goeie.' Ze voegt er overschakelend op ABN achteraan: 'Als je storende rimpels krijgt, kun je ook meer gaan eten. Bij dikke mensen verdwijnen ze als sneeuw voor de zon.' Ik toon me dankbaar voor haar 'wijze' raad.
Een Saar snapt wat nodig is!