Haar enige nichtje is 's middags op bezoek geweest. Tante hinkelt moeiteloos tussen heden en verleden. Zoals gewoonlijk wil ze na het avondeten naar huis: 'Va zal wel denken wat is ze laat.' Ik zet haar nichtje in om haar te overtuigen te blijven. Dat doe ik bewust in stapjes, omdat blijven logeren haar du moment zou overvallen. Moi: 'Floor heeft doorgegeven dat u later komt. We doen nu eerst uw nagels, want zo kunt u echt niet de deur uit.' Ik toon haar de afgebladderde nagellak op haar vingers. Tante: 'Ik loop er inderdaad altijd verzorgd bij. Doe eerst maar dan.'
Tante krijgt een kussen op schoot met daaroverheen een handdoek. De flesjes nagellak worden uitgestald. Om de wellnessbehandeling te stretchen tot bedtijd zoeken we eerst weloverwogen de kleur uit. Ze kiest mokka. De felrode nagellak is lastig te verwijderen, maar met echte aceton lukt het. Ik maak de nagels schoon en duw de nagelriemen terug met een bokkenpootje. Door een brede streep in het midden te lakken, lijken de nagels langer. Tante haar lange nagels bewonderend: 'Op mijn werk zullen ze wel weer zeggen: zij weer.' Moi: 'Er komt nog een satijnen laag over voor de glans en de hardheid.' Tante: 'Tijdens huishoudelijke klusjes draag ik altijd handschoenen, dus dat blijft zo wel zitten.' Moi: U heeft geboekt voor de hele behandeling, dus die krijgt u ook inclusief massage.' Zij in haar nopjes.
Wanneer ik met het weekblad Libelle wapper om de droogtijd te verkorten, brengt haar dat naar vroeger. Tante: 'Gezellig hè, op zondagmiddagen tutten volgens de laatste mode.' Zij babbelt honderduit over 'onze gezamenlijke vriendinnen', ik hoef slechts af en toe te bevestigen en aan te vullen en koffie te halen. Zij: 'Ach nu heb ik niets lekkers voor erbij.' Ik schuif het boterhambordje met een snee krentenbrood dat ze tijdens het avondeten niet had genuttigd, naast haar mok. Ze biedt mij de helft aan. Ik wrijf over mijn buik dat ik al vol zit: 'Dat lust u best alleen op.' Het gaat erin als koek.
Tijdens de handmassage heeft tante geregeld heldere momenten waarin ze actuele vragen stelt. Wanneer er een crèmeklodder uit de bijna lege tube plopt, komt ze niet meer bij van het lachen: 'Het landde bijna op je gezicht. Haha. Doe nog eens.' Ik rol de tube op. Zij: 'Hihihi, dat lukt je geen tweede keer, de lucht is er nu uit.' Er volgen nog talloze grapjes en ze blijft opvallend vrolijk. Een half uur voor bedtijd geeft ze aan dat ze scheel kijkt van moeheid. Ik draai de lichtbron op halve sterkte en leg een plaid over haar heen. Zij, me vragend aankijkend: 'Ik denk dat hier blijf. Ik ben zo moe. Kan dat?' Moi: 'Dat vinden we heel gezellig.' Tante met de ogen dicht tegen zichzelf prevelend: 'Fijn. Binnenkort ga ik toch voorgoed naar va toe.'
Uit de serie: zoveel zorgen, zoveel hart&humor verhalen