Vandaag is iedereen een beetje aangeslagen door het
heengaan van een van mijn lievelingetjes: knuffeltje Tutti*. Wat hebben we ontiegelijk gezellige jaren met het goedlachse honneponnetje mogen doorbrengen: eenvoudig, bescheiden en altijd in voor gekkigheid tot ze enkele maanden geleden onprettige ziekteverschijnselen kreeg. Vanaf dat moment wilde ze naar huis, naar haar man, naar Sjef. Door de onzekere tijden komt haar overlijden dubbel hard aan, ook al kunnen dementerende huisgenoten zich haar gezicht niet zo een-twee-drie voor de geest halen. Diverse huisgenoten slaan regelmatig een kruis, iemand laat zijn emoties de vrije loop. Uit piëteit schrappen we de geplande vrolijke activiteit en bieden we de bewoners een luisterend oor en steun om alle verdrietige gevoelens een plekje te geven. Als we over haar praten en foto's bekijken komt vanzelf haar levenslied Geneet van 't laeve - waar ze geen genoeg van kon krijgen - naar boven. Geneet van 't laeve is dankzij haar de afsluiter van al onze muzikale evenementen. Schatteboutje, weet dat we dan elke keer aan je denken.
* geen corona overigens!